Nereden başlayacağını bilmeyenler buraya!

Homeopati alanında en güvenilir eğitimlere bizim aracılığımız ile ulaşabilirsiniz. Güncel eğitimler için lütfen bizleri takip edin.

Bazı Eğitimlerimizden Örnekler

Videoyu oynat
0
Mutlu Öğrenci
0
Dernek Üyesi
0
Aktif Eğitim
0
Sertifika Programı

Güncel Bilgi Kütüphanesi

Bilginin önemi her geçen gün artmakta, ancak doğru bilgiye ulaşmak zorlaşmaktadır. Tam da bu noktada Homeopati Vitalist Derneği doğru bilgiyi sizlere ulaştırmayı amaç ediniyor.

vt

Vitalizm Nedir?

Vitalizm, canlı organizmalardaki hayatın, tüm fiziksel ve kimyasal güçlerden ayrı olan hayati bir ilkeye (hayati güç) neden olduğu ve sürdürüldüğü ve hayatın kısmen kendini belirleyen ve kendini ifade ettiğini savunan görüştür. Daha öznel bir tanım ile; vitalistik görüş, tanımlayamadığı sonsuz gücü dünyada gördüğümüz canlıların kaynağı olarak görmekte ve bu canlıların yaratılmış olduğuna inanmaktadır.


Şifa sanatlarında Vitalizm, yaşamsal gücünü destekleyerek hastalığı önleme ve tedavi etmeyi amaçlayan bütüncül bir yaklaşımdır. Yaşamsal güç, tüm canlılarda, organizmayı her seviyede yönlendiren ve bilgilendiren doğuştan gelen maddi olmayan, akıllı bir varlık olarak var olur.


Doğu geleneklerinde ; Çin Tıbbında ki chi’ye veya Ayurveda’daki prana’ya benzer şekilde hayati güç, hastalığa karşı bir savunma görevi görür ve sıklıkla ilahi ile bağlantı kuran bir kanalın imajını sunar. Vitalizm, sağlıklı ruhun sağlıklı bedene olan ilişkisini tanır ve Vitalist uygulayıcılar, her seviyede tedavi etmeye çalışır: Zihin, beden ve ruh ;


Yaşamsal güç tükenince ya da dengede kalmadığında, hastalıklara karşı savunmasız hale geliriz. Yaşamsal gücün korunması, nazik, invazif olmayan terapilerle kombine edilmiş sağlıklı yaşam tarzı uygulamalarına vurgu yaparak hayati öneme sahip tedavinin odak noktasıdır.

Birçok Yunan bilim adamı, Yunan hekimi Hippocrates’i Vitalist felsefenin kurucusu olarak kabul ederken, Vitalizm’ in temel ilkeleri, tüm geleneksel kültürler için özeldir.

Hipokrat, batılı gelenekte yaşamsallık üzerine yazılmış ilk kaydedilenlerden biriydi. Hastayı iyileştiren fizik (bir organizasyondaki doğal yaşam gücü yada “doğa”) olduğu fikrini ileri sürdü. Bir doktorun tek rolü beslenme ve atık ürünlerin vücuttan atılması yoluyla bu fizikçiliğe yardımcı olmak olduğuna karar verdi. Fizik terimi, hekim terimini, ayrıca fiziksel ve fizik-yani tıp anlamını doğurdu. Hipokrat’ın fizik kendisinin doğrudan ilaçların eylemlerine yol açmayan daha statik bir güç olduğunu gördüğü söylendi. Bu, çağdaşları tarafından sınırlı bir görüntü olarak görülürken, hayati güç varlığının temelini oluşturdu.

Phillippus Theophrastus Bombastus von Hohenheim adıyla doğan Paracelsus, günümüzdeki tıbbi uygulamaları eleştiren Rönesans’taki bir simyager ve doktordu. Yaşamsal güç, kavramsal olarak Hipokrat, Galen ve diğerleri tarafından savunulduysa da o sırada geçerli olan tıbbi uygulamalar nadiren Vitalist ilkelerle uyumlu hale getirildi.

Paracelcus, birçok düşünceyi kurarak ve daha önce düzenlenen birtakım prensipleri rafine ederek tıbbın gelişim sürecini şekillendirdi. Bir örnek, Yazışmalar Doktrini idi. Bu doktrin, insan mikrokozmosunda var olan (düşünceler, duygular,organlar, hastalıklar, vb.) Ve makrokozminde (bitkiler, hayvanlar, mineraller, hava koşulları, vb.) ve organizma ile olan yakınlıkları için doğru seçildiğinde, bu makrokozmik unsurlar iyileşmeyi etkilemek için kullanılabilir. Bu doktrin, bir bitkinin ya da doğanın diğer bir yönünün hayati gücünün, bir insanın hayati gücünü etkileyebildiğini kabul etti. Vücuttaki her organın kendine has bir ruhu olduğunu ve etki alanının o organın dokusuyla sınırlı olmadığını öğretti; daha ziyade bedensel işlevleri değil, zihinsel/ duygusal durumlarla da bağlantılı olarak, özgürce sağlıklı beden içinde dolaşır. Bu öğreti hem Çin tıbbında hem de Ayurveda’da binlerce yıldır kurulmuş olsa da, batı tıbbında net bir şekilde haritalandırılmamıştı. Hem bu ilke hem de Yazışmalar Doktrini, bedenin ve Evren’in “enerjik” ya da “hayati doğası” hakkında daha derin bir anlayıştan söz eder. Paracelsus ayrıca, “Benzerlik Yasası”nı belirledi ve adlandırdı ve son derece dakikalık “tartı alınamayan” dozdaki zehirleri ilaç olarak kullanma esasını belirledi. Her ikisi de Vitalist tıpta en yüksek uygulamasını bulamayan derin yeni kavramlar iki buçuk asrın sonuna kadar Samuel Hahnemann’la başladı.

Samuel Hahnemann, olağanüstü deneysel bir kimyager, sekiz dilin ustalığıyla parlak bir dilbilimci ve tıp fakültesini 1779 yılında tamamlamadan önce tecrübeli bir doktordu. On yıllık standart tıp pratiğinde, görevinden ayrıldı. Gününün uygulandığı onaylanmış yöntemlerle hayal kırıklığına uğradı, kimya ve araştırmaya döndü. “İlaçlar nasıl etkiler” , iyileştirilmesi gerekenler” ve “iyileşmenin nasıl olduğu”‘ hastalıkların neden kronikleştiğini ve tedavide engellerin neler olduğunu” bilmek ister.


Tıpta bu temel soruları çözmek için yola çıktı, yaptığı çalışmaların net sonucu olarak homeopatiyi keşfi oldu. 1813 yılına gelindiğinde, homeopati ‘nin menşei, ülkesi olan Almanya’da bir itici güç olmuştur. 1830’lara dek Hahnemann tıbba ilişkin orijinal bilimsel görüşlerini, şifanın doğası ve vücudu hakkında Vitalizmi bütünü ile benimsemek için genişletti.


En belirgin çalışması olan Tıp Sanatı Organon’da; “insanoğlunun sağlıklı durumda, maddi vücudu (organizmayı) canlandıran dinamizm, sınırsız saltanatla kurallar koyan ruhsal hayati güç (otokrasi) hem duyulara hem de işlevlere saygılı, ahenkli, hayati bir faaliyette organizmanın bütün parçalarını, böylece var olan, yetenekli zihnimiz, canlılığımızın yüksek amaçları için tüm işlevleri yalnızca maddi organizmayı sağlıkta ve hastalıkta canlandıran maddi olmayan varlık (hayati güç) vasıtasıyla gerçekleştirir” der.


Hahnemann, homeopatik tedaviyi, doğanın gözle görülür gözlemlenebilen dört ana ilkesine dayandırmıştır. Organon’ da tıp pratisyenini “benzerlik yasası” bu bütünlük, bireysellik ve minimum doz kavramları ile sinerjik olarak uygulamaya yönlendirir.


Bu temel ilkeler Organon’la birlikte klasik homeopatlar için bugüne kadar yapılan tedavinin temel felsefesini oluşturmaktadır. Bu dört ilke, Hippocrates gibi antik düşünürlerden tarih modalitelerini sunmak için tarih boyunca Vitalist uygulayıcıların felsefeleri ve tedavi kuralları aracılığıyla işlenmiş olarak görülebilir.

dr-bach

Edward Bach (1846 – 1936)

Edward Bach, 1920 yıllarda Londra’da araştırılmış ve uygulanmış önemli bir bakteriyolog ve homeopat. 1930’a gelindiğinde, hem allopatik hem de homeopatik tıpla karşılaştı. Sezgisini takiben, doğal bir tavırla insan ruhunu derin bir şekilde etkilemek için kullanabileceği, basit, güvenli doğal ilaçlar için potansiyele ve çekiciliğe dayanan prestijli pratiğinden ayrıldı. Önümüzdeki altı yıl boyunca 38 “çiçek özü” geliştirdi; Geniş bir yelpaze de zihinsel, duygusal ve ruhsal sorunların tedavisinde materia medica yeteneğine sahip oldu. Bach, gerçek şifanın derin iç değişimle ve hastanın çok aktif katılımının gerektiği sonucuna ulaştı. Çalışmalarının başlarında, Hahnemann’ın etkisinde kaldı. Çiçek özünün doğası, iyileştirmeye olan felsefi yaklaşımı Bach’ı hayati geleneğe açıkça yerleştirse de, yazısında “hayati güç” terimini sıklıkla kullanmazdı. Bunun yerine, ” insanın iç kişiliğini” tedavi etmenin önemini vurguladı ve “insan ruhu” adını verdi. Çiçek özlerinin uygulanması, “insanın yüksek doğası titreşimleri” ile bu insanın ruhunu yakalamanın bir yolu oldu; böylece hastalık örüntüsü ortadan kaldırılır.

Bach yazdıklarından ve nispeten kısa kariyerinde yeni şifa modaliteleri yaratarak Vitalist geleneğe büyük katkıda bulundu. Mirası tedavileri ile yaşıyor olsa da, Vitalist perspektifi belki de en uzun süredir devam eden. “Kişide hastalığı tedavi etmeyin” ve “Hastalığın etkisini değil, sebebini tedavi edin.” alıntılarıyla hatırlanıyor. Çağdaş Şifa Sanatlarında Vitalizm son 250 yıl boyunca, sanayileşmiş toplumlar düşüncesinde bir materyalist görüş sürekli yükseldi ve sonuç olarak hayati kavram düş kırıklığına uğradı. Dünya, bilim tarafından tamamen mekanik açıdan açıklanabilir olarak görülmeye başlandı. Biyolojik bilimlerde de bu bakış açısı benimsenmiştir; böylelikle insan vücudunun fiziksel ve kimyasal işleyişi ile ilgili çok miktarda bilgi toplanmıştır. Bu veriler doğrudur. Yaşamsal güç fikri ile çelişmezler. Fiziksel ve kimyasal mekanizmalar, organizmanın fiziksel düzlemine etki eden hayati gücün araçlarıdır.

Homeopati Bilim George Vithoulkas tarafından Vitalizm herhangi bir iyileştirme yöntemiyle sınırlı değildir; bunun yerine, uygulayıcıyı çeşitli araçlar ve yöntemlerin uygulanmasında yönlendiren ilkelerin oluşturduğu felsefi bir temel ve aynı zamanda hastalığın doğasını anlama. Çoğu “bütüncül” yöntemler ya yaşamsal ya da allopatik bir şekilde uygulanabilir. Vitalist’ in belli bir yöntemin ana hedefi, bir varlığın en derinleri, özgün tabiyatlarında desteklenmesine yardımcı olmaktır. Uygulamada, daha kapsamlı olma bağlamında kişiliğinin gerçek doğasını anlamak, patolojik hastalık etiketlerinin aksine, tanı ve tedavinin temelini oluşturur. Bu şekilde pratik yaparak bir uygulayıcının bir bireyi algılayabileceği en makroskopik içeriğe erişmesine ve hastalık ilerlemesini ve iyileşme aşamalarını değerlendirmesine olanak tanır. Vitalist paradigmada, tüm hastalıkların hayati güçte uyumsuzluk örüntüsü olarak ortaya çıktığı görülüyor. Zamanla kontrolsüz çarpık desenler malzeme seviyesinde ortaya çıkmaya başlayarak fiziksel hastalıklara neden oluyor. Uygulamada, fiziksel belirtiler tedavi edilebilir ve semptomlar rahatlatabilir, ancak gerçek, kalıcı iyileşme yaratmak için altta yatan enerjik kalıplara da değinilmelidir. Terapötik bağlamda Vitalizm, fizyolojik süreçleri zorlayabilen ya da bloke edebilen farmasötik ya da bitkisel antibiyotiklerin kullanımı yerine tahrip edici patojenlerin gelişemeyeceği daha sağlıklı (daha hayati) bir iç ortamı güçlendirmek ve desteklemek üzerine daha fazla önem vermektedir. “Göreceli sağlık” sokmaktır. Aşırı temizleme veya temizleme ritüelleri savunulmaz, daha ziyade Vitalist perspektif bir kişiye optimal şekilde beslenen ve engellerin uygun bir şekilde kaldırıldığı zaman vücudun kendi hızıyla “toksinler” tarafından kurtulacağını bildirir. Gerçek sağlık, vücudun, duyguların, aklın ruhun tam uyum içinde olduğu dinamik bir denge (homeodinamizm) olarak görülür. Yaşamsal gücü tekrar kullanmak, bir lütuf durumuna dönme sürecidir. Bu, yalnızca vücutta değil, aynı zamanda kişinin enerjik alanı içinde tutulan doğuştan edindiği bilgeliğe geri adım atma sürecidir. Sonuçta, vücudun, Zihni’n ve ruhun iyileştiği bu lütfu hatırlamaktır.

Başa dön

Dünyaca Tanınmış George Vithoulkas Akademisi  öğrencisi olmak bir ayrıcalıktır !!!

Detaylar için tıklayınız...